Sinds juni kan Vlakwa op versterking rekenen, en hebben we een tweevrouwscommunicatieteam. Naast Maaike informeert nu ook Isabelle jullie graag over alle nieuws, projecten en events over waterinnovatie. Dat doet ze met talent voor wervende woorden op de juiste toon en met oprechte inleving. Wat drijft onze nagelnieuwe communicatiecoördinator Isabelle Delaere?
“Er zijn dingen die ik leuk vind zoals de geur van regen op het warme, zomerse tarmac. Daar kon ik afgelopen zomer nog meer van genieten, nu ik weet dat dat petrichor heet: godenbloed dat valt op steen (lacht). Ik hou van een welgemikte zin die je raakt waar ’t moet. En ik haal er veel voldoening uit om als amateurfotograaf op het juiste moment op de juiste plek te zijn en zo het ontastbare (bijna) vast te leggen. Onduidelijke boodschappen die meer vragen dan antwoorden opleveren, daar word ik dan weer een beetje ambetant van. Dan wil ik de verborgen kerngedachte het liefste tevoorschijn halen.”
Da’s klare taal. Had je de vaardigheid om de essentie te destilleren altijd al?
“Ik geloof van wel. Met een master vertalen (Nederlands-Engels-Spaans) op zak werkte ik twee jaar aan de HoGent op een taaltechnologisch project rond de leesbaarheid van bijsluiters. Kort gezegd trainden we toen een zelflerend systeem om medische terminologie zoals alopecia of pruritis te vervangen door meer begrijpelijke alternatieven zoals haaruitval of jeuk. In die periode was ik zo sterk ondergedompeld in het medische domein dat ik me een halve dokter voelde (lacht). Daarna behaalde ik mijn PhD in Translation Studies aan de UGent terwijl ik mama werd van een eerste dochter, Ada. Na een korte postdoc werd ik op mijn 32ste prof. Toegepaste Taalkunde aan KU Leuven campus Kulak (op dat moment de jongste vrouwelijke prof ooit aan die campus, nota bene). Zo kwam ik weer thuis als Kortrijkzaan na een uitgebreide omzwerving via Gent.
Ik haalde absoluut energie uit het doceren en de interactie met mijn studenten; jammer genoeg niet altijd het meest gewaardeerde aspect binnen de academische wereld. Het was ook best een pittige opdracht want de opleiding was gloednieuw, en ik moest dus heel wat vers lesmateriaal voorzien. Na drie jaar mocht ik me even laten vervangen omdat ik een tweede dochter mocht verwelkomen: Mia. Wat later moesten we tijdens de pandemie, net als zovelen, ongelofelijk snel schakelen in onze manier van lesgeven. Gelukkig leverde dat soms ook luchtige anekdotes op, zoals de grappige of verrassende taferelen bij studenten op kot of thuis die ik te zien kreeg. Ik maakte tijdens die prachtige lente ook vele zonnige tochtjes met de kindjes in de bakfiets. Vaker wel dan niet richting een verkoelend ijsje in onze stad Kortrijk : )
Die eerste coronazomer die erop volgde, stelde ons gezin echter ondenkbaar zwaar op de proef door een onherstelbaar persoonlijk verlies. Het volgende academiejaar verliep nerveus en onzeker, en het plezier in mijn werk raakte zoek. Ik hing mijn toga aan de haak, en nam de tijd om te herbronnen.”
Wat heeft je overgehaald om bij Vlakwa aan boord te komen?
“Ik heb een eindje moeten zoeken voor de puzzelstukken voor mij samenvielen: ik wilde communicatie voeren in een maatschappelijk relevante context. Toen ik de vacature bij Vlakwa naar mijn omgeving doorstuurde, werden zij bijna net zo laaiend enthousiast als ik! Op die stoel bij Vlakwa stond ontegensprekelijk mijn naam. Het werd alleen maar beter toen ik ontdekte dat mijn eigen oud-studente Maaike verantwoordelijk was voor de communicatie bij Vlakwa. Acht jaar eerder zat ze nog bij mij in de les tekstontwerp en -redactie een overtuigende motivatiebrief te schrijven, en nu mocht ik de mijne in haar postbus schuiven. Tijdens de sollicitatierondes die volgden, voelde alles ‘juist’ en toen ik vernam dat ik de job te pakken had, heb ik de hele week geglunderd. Het deed me beseffen: je kan je kar echt 180% keren in de professionele wereld.”
Hoe heb je de eerste maanden beleefd?
"Intens, maar ongelooflijk leuk en leerrijk. In die volgorde. Want ik geloof dat het meest oprechte gevoel altijd ná de maar komt in zo’n uitspraak : ) Naar mijn gevoel ben ik van neutrale vitesse meteen naar 5e versnelling gegaan en dus verwachtte ik een terugslag. Maar ik voel dat ik thuiskom met opgeladen batterijen, en veel goesting. Veel nieuwe indrukken, en een sloot aan informatie uit de wondere waterwereld kwamen op me af. Die indruk had ik bij de sollicitatie ook al: dat zal een job zijn waarover ik graag de leuke anekdotes zal vertellen aan de keukentafel na een werkdag.
Het is voor mij een verwarmende ervaring geweest, omdat ik fantastisch omringd ben en niet aan mijn lot word overgelaten. Tot mijn verbazing bleek ook dat ik heus wel gewicht in de schaal kan leggen met mijn communicatie- en onderzoeksexpertise, wat ik initieel niet zo evident vond met een academische achtergrond. Ook de interactie met eigen collega’s in combinatie met mensen uit allerlei hoeken doet mij deugd. Vlakwa is een dynamisch en tof team, binnen een heerlijk ondersteunende organisatie als VITO."
“De beste stuurlui staan aan wal, gaat het gezegde. Ik stond dan wel aan wal, maar het begint binnen te sijpelen dat ik misschien toch een beetje met een bootje kan varen.”
Wat heeft je verrast in het waterlandschap?
"Hoe divers het is. Er zijn onnoemelijk veel instanties en de beslissingsbevoegdheden zijn behoorlijk vertakt. Maar het valt me ook op hoe het collectieve bewustzijn over het belang van water zienderogen toeneemt. Er gaat een oud gezegde: ‘Pas als de laatste boom geveld is, de laatste rivier vergiftigd en de laatste vis gevangen, dan zal de mens ontdekken dat geld niet eetbaar is.’ Ik besef meer dan ooit dat onze waterbronnen eindig zijn. Daarom vind ik het ook de max om te zien hoe het anders en beter kan, bijvoorbeeld in de projecten waarbij ik betrokken ben zoals Aquatuur of Waterbewust bouwen. Op een studiedag van dat laatste project werd de vraag gesteld: “waterbewust bouwen is één ding, maar wat dan met alle energie die daarvoor nodig is?” Dat vind ik het mooie aan Vlakwa en VITO, dat we altijd the bigger picture in de gaten houden."
Waar kijk je nog naar uit?
"Ik hoop om wat ademruimte te vinden om mijn agenda beter te structureren en wat orde te scheppen (lacht). En om meer in de diepte te kunnen duiken in plaats van constant bezig te zijn met wat op dat moment het dringendst is. Droom ik van een gefundeerde long read of een opiniestuk? Misschien (glimlacht). Ik wil ook echt graag wat regelmatiger schrijven. En laat dat nu net perfect passen in het communicatieplan dat we nu bij Vlakwa uitwerken. Samen met Maaike vlieg ik erin en ik kan één ding zeggen: ’t is met zot veel goesting. En havermelk lattes. Belooft dus alle goeds!"
